1. Wprowadzenie Uprzejmości pana Profesora Rafała Witkowskiego, który go odkrył, zawdzięczam tekst rękopisu nieznanego autora, a raczej kompilatora, pod długim tytułem: ŁAŃCUCH ZAKONNYCH WOLNOŚCI reformacji chełmińskiej reguły s. ojca Benedykta przez staranie przew. panny Magdaleny z Mortąg Mortęskiej, pierwszej klasztoru chełmińskiego ksieni, w ogniwa kanonów ss. roku 1579, a pracowicie roku 1631 zaczęty, roku zaś 1663, […]

W roku ukazania się pierwszego zeszytu czasopisma „Ogród”[1] odszedł jeden z najbardziej charakterystycznych polskich artystów – Jonasz Kofta. Ziemio, do której nie wrócę  Ziemio pierwszej miłości  Pewnie cię bardzo zasmucę Moją nieobecnością […] Ziemio, do której nie wrócę Pozostań ziemią niczyją Ogrodzie moich zasmuceń Niech obcy gdzie indziej żyją[2] Warto choć pokrótce przypomnieć sylwetkę i

1. Nagła radość Szanowna Pani Profesor, obecna tu jako Prezes Siedleckiego Towarzystwa Naukowego[1]. Szanowni Państwo. Bardzo dziękuję za tak miłe, a – powiem wprost – nagłe i niespodzianie radosne wyróżnienie, które tu w Siedlcach całkiem mnie zaskoczyło, bo…. nie spodziewałem się znaku pamięci w roku mego siedleckiego jubileuszu. To jest pierwszy taki znak pamięci w tym mijającym

Pobierz bezpłatnie najnowszy numer półrocznika humanistycznego Ogród w wersji elektronicznej PDF. → Pobierz kwartalnik humanistyczny OgródPlik PDF / 696 stron / 17 MB Zapraszamy do zapoznania się ze spisem treści najnowszego wydania półrocznik humanistycznego „Ogród”. Numer 35-38. Szczegółowy spis treści: Rada Redakcyjna s. 5 Na wstępie Antoni Czyż: O idei pracy zakorzenionej. Trzydzieści lat „Ogrodu”

Ogród. Kwartalnik humanistyczny, nr 31-34 Pobierz bezpłatnie najnowszy numer kwartalnika humanistycznego Ogród w wersji elektronicznej PDF. Pobierz kwartalnik humanistyczny Ogród Plik PDF / 701 stron / 4,9MB Zapraszamy do zapoznania się ze spisem treści najnowszego wydania kwartalnika humanistycznego „Ogród”. Numer 31-34. Szczegółowy spis treści: Na wstępie Antoni Czyż: O potrzebie personalizmu. Notatki jak najbardziej – na dziś s.

Mahler jesieniądla Stanisława Szczęsnego, z pamięcią o naszym wspólnym wypadzie w piątek do Filharmonii Narodowej na IV symfonię Gustava Mahlera, bodaj w ciepłym kwietniu 1986 – wtedy jeszcze „Ogród” nie istniał… St.Szkoda wczoraj, że nie wybrałeś się w jesienny (choć to grudzień, na szczęście żadnej ohydy klimatycznej: ani mrozu, ani śniegu) wieczór sobotni do filharmonii,

Podstawą tego tekstu jest przyjemność rozmowy. Bez zapalczywej rywalizacji. Bez kopania konkurencji. Bez walki w pośpiechu o górowanie nad kimkolwiek i czymkolwiek. A w niespiesznej radości obcowania z kulturą. Roland Barthes opisał w swej fundamentalnej książce Plaisir du texte – przyjemność tekstu, lektury2. Nas tutaj zajmuje radość rozmowy.Taki duch spokoju trwania i kojącej zgody na

(Rec.: Joanna Kuciel-Frydryszak: Iłła. Opowieść o Kazimierze Iłłakowiczównie. Warszawa, Wydawnictwo Marginesy, 2017, 463 s., ISBN 978-83-65780-54-6)W wywiadzie dla Jedynki (Polskie Radio, Program I) autorka książki powiedziała: „Do napisania książki o Kazimierze Iłłakowiczównie pchnęły mnie tajemnice, których jest sporo w jej życiorysie. Być może niektóre udało mi się odkryć, ale nie wszystkie”. [Zob. rycinę XXIX –

Nowa monografia o Marii Dąbrowskiej. (Rec.: Ewa Głębicka: Dąbrowska (nie)znana. Szkice. Warszawa, Wyd. Trzecia Strona, 2016, 471 s., ISBN 9788364526428). W przedmowie autorki czytamy, że Szkice są oparte w większości na nieznanych szerzej zbiorach archiwaliów, odwołują się m.in. do sprowadzonego do kraju z inicjatywy prof. Ewy Głębickiej archiwum tłumacza Nocy i dni Leo Lasinskiego, a

Rec.: Tomasz Szyszka: Listy różne ku chwalebnej ciekawości i chrześcijańskiemu zbudowaniu służące jezuickich misjonarzy z Ameryki Hiszpańskiej. [Transkrypcja tekstu i komentarz językowy: Stanisław Szczęsny]. Poznań, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 2015 („Kościół w Ameryce Hiszpańskiej”, t. 3), 338 s., ISBN 978-83-63266-99-8. Historia Towarzystwa Jezusowego stanowi integralny składnik dziejów nowożytnej kultury europejskiej. Trudno sobie wyobrazić nawet najbardziej

– adaptacjaNiemal każdy naród może poszczycić się doniosłym lub przełomowym wydarzeniem w swojej historii, którego charakter może mieć rozmaite, negatywne lub pozytywne zabarwienia. Tematy historyczne były, są i bez wątpienia w przyszłości również będą stanowiły wdzięczny materiał na dobrą sztukę teatralną, powieść lub film. Właśnie te dwa ostatnie środki masowego przekazu będą głównymi aktorami niniejszego

– dwa niezwykłe arcydziełaZanim zajmą nas Cabiria i Cenere jako arcydzieła sztuki filmowej, spróbujmy wytłumaczyć, jak włoskie kino nieme drugiej dekady XX wieku mogło stworzyć te właśnie dwa filmy w tymże czasie, a nie przedtem lub potem. Należy wiedzieć, że kino, już od roku 1895, było zjawiskiem społecznym, które przyciągnęło za sobą wszystkie narody Zachodu.

W dzisiejszych czasach, w których zainteresowaniem młodzieży cieszą się głównie coraz nowocześniejsze technologie, pobyt w kulturalnych miejscach typu opera, teatr czy muzeum wydaje się archaicznym i, jakkolwiek brutalnie by to zabrzmiało, mało interesującym sposobem spędzania wolnego czasu. Będąc świadkami procesu swoistego wypierania tradycyjnych form obcowania z kulturą przez kierujące życiem nastolatków portale społecznościowe, możemy przyjąć

Jest rok 1918. Kończy się I wojna światowa, a na mocy Traktatu Wersalskiego Polska po 123 latach odzyskuje niepodległość. Rozentuzjazmowane tym faktem nadwiślańskie społeczeństwo upaja się wolnością. Znakomita większość obywateli II Rzeczypospolitej chętnie korzysta z możliwości beztroskiego (wreszcie) żywota, a ówcześni artyści zmieniają swoje upodobania estetyczne. Największe nazwiska okresu Młodej Polski: Wacław Berent, Stanisław Brzozowski,

Grodno – miasto, w którym oddycha się historią. Jednak mieszkańcy twierdzą, że pomimo wielu istniejących tu historycznych nawiązań, jest to najbardziej europejskie miasto na Białorusi. Trudno nie zgodzić się z tą opinią, widząc wokół piękne ulice, odrestaurowane kamienice, trotuary, zadbane parki i skwery, kolorowe wystawy, kawiarenki i restauracje zachęcające przechodniów do wejścia. Chociaż jest to

Każdy z nas powinien mieć dwie ojczyzny. Własną i poznaną, bo wtedy widzimy i lepiej, i pełniej. Łatwiej nam zobaczyć z innej perspektywy blaski i cienie własnej ojczyzny, ale i blaski i cienie tej drugiej krainy, zrozumieć, że tu i tam jednaki jest nasz ludzki los.Aleksander Głowacki, używający pseudonimu literackiego Bolesław Prus, przyszedł na świat

Trzy koncerty w WarszawieW końcówce 2017 roku dyrekcja i zespół Polskiej Opery Królewskiej zgotowały warszawskim melomanom, sympatykom muzyki dawnej, ale także ludziom starającym się o to, ażeby uczestniczyć w wydarzeniach kulturalnych, niebywałą niespodziankę i zarazem gratkę.W trzech terminach (3-10-17 grudnia 2017) odbyły się koncerty pod tytułem Hebdomas, wykonywane w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny przy

Pamięć chłopczykaZdzisław Libera pojawił się w polu mojej świadomości bardzo wcześnie.Najpierw zachował się w mej pamięci tylko w relacjach starszych, jeszcze nie jako profesor, ale poważny, jak wspominano w moim domu, narzeczony panny Heleny, późniejszej Liberowej. Jednak publikowane źródła biograficzne mówią, że ożenił się jeszcze podczas wojny. Zatem w domu Dziadków bywał (był?) już jako

W dniu 23 października 2017 roku na warszawskim Żoliborzu odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej wieloletniemu wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego Profesorowi Zdzisławowi Liberze (26 II 1913-26 III 1998).Tablica umieszczona została na elewacji budynku przy ul. Juliusza Słowackiego 5/13 (od strony ul. Suzina), gdzie przez wiele lat Profesor Libera mieszkał – w lokalu 83 – wraz

5 maja 1986 roku Julia Hartwig zanotowała: W ostatnich tygodniach, dniach niemal, umiera jedna po drugiej kilka znakomitości z francuskiego i europejskiego świata […]. Wszyscy starcy niemal równocześnie stanęli w ogonku do wieczności. Bo tyle w istocie znaczy dla nich śmierć. Dla ich dzieła. Teraz i ona dołączyła do owego ogonka. Jej dzieło jest już