Jarosław Tadeusz Miciński (1898-1971), syn autora Nietoty, napisał dwa teksty wspomnieniowe o ojcu. Pierwsza relacja ukazała się w „Kurierze Polskim” 7 czerwca (strona 6) i 10 czerwca (strona 4) 1928 roku pod tytułem Wspomnienia o Tadeuszu Micińskim.
Po kilkudziesięciu latach Jarosław Miciński powrócił do biografii ojca zamieszczając – raz jeszcze – swe wspomnienia w dwutygodniku „Współczesność” 9 września 1964, w numerze 18 (170), na stronach 8-9 pod zmienionym tytułem Ze wspomnień o ojcu.
Poniżej przywołane zostaną oba teksty wspomnieniowe, które dotyczą tego samego okresu z życia poety, jednakże różnią się w wielu miejscach i uzupełniają zarazem.
Z powodu znikomej liczby informacji dotyczących życia znakomitego pisarza (Tadeusz Miciński doczekał się tylko jednej biografii Inicjacje mistyka. Rzecz o Tadeuszu Micińskim Jerzego Tynieckiego wydanej w Łodzi w 1976 roku) warto przytoczyć wszystkie zachowane relacje wspomnieniowe.
Znamienne, że te dwa, dosyć krótkie w zasadzie, teksty napisane przez syna stanowią (jak dotąd) jedyne skąpe źródło informacji mające swe źródło w relacjach rodzinnych o tym intensywnym i bogatym w wydarzenia okresie z życia pisarza.
Zastanawia i zdumiewa jednak fakt, że mimo długiego życia Jarosław Miciński nie pisał więcej o ojcu. Milczały także wdowa po pisarzu, Maria z domu Dobrowolska, i córka Maria – właściwie nieobecne w życiu towarzyskim i publicznym.
W podanych niżej tekstach modernizuję ortografię i uwspółcześniam końcówki fleksyjne. Wszelkie przypisy pochodzą ode mnie.
Warto jednak na początku powiedzieć bliżej, kim był mało wciąż znany syn autora Bazylissy Teofanu – sięgając po jego biogram:
Jarosław Tadeusz Miciński (ur. 14 X 1898 – zm. 7 XII 1971 w Warszawie) to aktor, reżyser, kierownik artystyczny teatru. Był synem pisarza Tadeusza Micińskiego i Marii z Dobrowolskich. W 1916 roku uczył się gry na scenie u pedagoga II Studia MCHAT – Nikołaja Massalitinowa, następnie w Studiu przy Teatrze Kameralnym w Moskwie brał równocześnie udział w spektaklach tego teatru.
Na początku 1919 roku działał w Warszawie, w tzw. grupie Mieczysława Limanowskiego – zespole aktorów stanowiących trzon przyszłego teatru Reduta. Brał udział w pracach tego teatru od chwili powstania. W 1924 roku został wydalony z zespołu Reduty za nieposłuszeństwo. Wydarzenie to poskutkowało napisaniem i opublikowaniem w następnym roku w „Wiadomościach Literackich” głośnego pamfletu Z tajemnic Reduty. Garść wspomnień i ostrzeżeń. (…)