Autor poetyckiego utworu z wiele mówiącym podtytułem Bajka znaleziona w legowisku niedźwiedzia – Igor Sikirycki, używający pseudonimu Jerzy Gordon, urodził się 31 lipca 1920 roku w Brześciu nad Bugiem, a zmarł 2 stycznia 1985 roku w Łodzi. Był przede wszystkim literatem – debiutował w roku 1937 opowiadaniem Pasażerka na gapę, opublikowanym w piśmie międzyszkolnym „W słońce”. Pierwszą własną książkę – zbiór wierszy Wołanie drzew – wydał w roku 1950. Wyjątkowe poczucie humoru pozwoliło mu tworzyć teksty satyryczne, np. Igraszki i fraszki (1959) czy Ostrożnie, świeżo malowane (1963).
Szczególnie silna więź emocjonalna łączyła Sikiryckiego z Warmią i Mazurami, o czym świadczy chociażby powieść dla młodzieży Pietrek z Puszczy Piskiej (1971) oraz cykl wierszy zawartych w tomie Nocny połów (1966). W olsztyńskim wydawnictwie „Pojezierze” wyszedł kolejny zbiór mazurskich liryków Sikiryckiego Sosny mazurskiej cień (w ramach publikacji Warmia i Mazury w poezji i grafice), w roku zaś śmierci pisarza ukazała się antologia o nieco zmodyfikowanym tytule – W cieniu mazurskiej sosny (1985). Olsztyński Teatr im. Stefana Jaracza wystawił m. in. dwa utwory sceniczne dla dzieci napisane wspólnie przez Igora Sikiryckiego oraz Romana Sykałę – Tajemnica starej wierzby (1960) i Niedźwiedź króla Gniewobora (1968).
Literaturę kierowaną do początkujących odbiorców zainicjował polski przekład Konika Garbuska (1952) Piotra Jerszowa (1815-1869), o którym Sikirycki kiedyś powiedział:
Tak, od niego [Konika Garbuska] rozpoczęła się moja twórczość dla dzieci. W ogromnej mierze była to zasługa mojego przyjaciela Jana Brzechwy […] doszła do tego wręcz presja najmłodszych czytelników. Po ukazaniu się Przygód rycerza Chwalipięty nadeszło od nich mnóstwo listów z żądaniem napisania dalszego ciągu, co musiałem uczynić.
W dorobku pisarskim Sikiryckiego znajdują się m. in. cztery tomiki (Bajki na dobranoc, Moje bajki, Bajkobranie, Bajki zabawne), wydane w latach 1970 – 1984, zawierające łącznie 26 różnych utworów wierszowanych – bajek narracyjnych, tj. sfabularyzowanych opowieści o wymowie dosłownej lub alegorycznej i przesłaniu dydaktycznohumorystycznym. (…)